نلسون ماندلا
نلسون ماندلا در ۱۸ ژوئیه سال ۱۹۱۸ در خانواده ای تمبو در روستای کوچک موزو در ناحیه ی متاتا، مرکز مناطق ترانسکی از استان کیپ در کشور آفریقای جنوبی به دنیا آمد. پدر ماندلا عضو شورای سلطنتی مردم تمبو بود و به همین دلیل او از زمان تولد این مقام را به ارث برده بود. پدر او نقشی اساسی در به سلطنت رسیدن جونگینتابا دالیندیبو در تمبو داشت. پدر ماندلا دارای چهار همسر بود و در مجموع ۱۳ فرزند داشت. ماندلا در ۷ سالگی، نخستین عضو از خانواده ی خود بود که به مدرسه رفت. وی در مدرسه توسط یک معلم متدیست، با تبعیت از نام هوراسیو نلسون دریاسالار انگلیسی نلسون نامیده شد. پدر ماندلا وقتی که او ۹ ساله بود از بیماری سل درگذشت. وی در یک مدرسه تبلیغی وسلی در همسایگی محل زندگی نایب السلطنه مشغول به تحصیل شد. او در ۱۶ سالگی در موسسه ی شبانه روزی کلارک بری، مشغول به تحصیل فرهنگ غرب شد و به جای ۳ سال، در ۲ سال توانست مدرک مقدماتی خود را اخذ نماید. ماندلا در ۱۹ سالگی، در سال ۱۹۳۷، به هلدتون، دانشکده وسلی در فورت بیوفورت رفت و به ورزش های بوکس و دو و میدانی علاقه مند شد. پس از شرکت در کنکور، شروع به تحصیل در مقطع کارشناسی در دانشگاه فورت هار کرد. نلسون ماندلا در پایان سال اول تحصیلات خود، به دلیل شرکت در تحریم شورای نمایندگی دانشجویان که در اعتراض به سیاست های دانشگاه انجام گرفت از فورت هار اخراج شد.
مبارزات و زندگی سیاسی نلسون ماندلا
او زندگی خود را وقف مبارزه با نژادپرستی و برخورداری مردم آفریقای جنوبی از آزادی و حقوق یکسان کرد. در آن دوران رژیم سفیدپوست آپارتاید روی کار بود. ماندلا برای مبارزه با نژادپرستی و برخورداری مردم آفریقای جنوبی از حقوق یکسان و آزادی تلاش فراوانی کرد. نلسون ماندلا پس از پیروزی در مقابل رژیم آپارتاید به جای در پیش گرفتن کینه و نفرت سیاستی فراگیر را در پیش گرفت و آغوش خود را به روی سفیدپوستان نیز گشود. وی به همین دلیل محبوبیت بزرگی در جامعه ی جهانی کسب کرد. شخصیت مبارز ماندلا در مقابل نژادپرستی در دوران تحصیل بیشتر نمایان شد. او تحصیلاتش را از طریق آموزش از راه دور در رشته ی حقوق به پایان رساند و از آن پس به عنوان اولین وکیل سیاه پوست آفریقای جنوبی در دفتر وکالت اولیور تامبو آغاز به کار کرد. وی در ۲۵ سالگی عضو کنگره ملی آفریقا به عنوان حامی حقوق سیاه پوستان در مقابل سفیدپوستان شد. وی همراه اولیور تامبو و والتر سیسولو شاخه جوانان (ANC) را تاسیس نموده و ریاست آن را به عهده گرفت. نلسون ماندلا در سال ۱۹۵۰ اعلام کرد برای مقابله با نژادپرستی باید مبارزه نظامی انجام داد. او به دلیل این طرز فکر بارها بازداشت و فعالیت های سیاسی وی نیز از سوی دولت ممنوع شد. نلسون ماندلا همچنین در خارج از کشور مبادرت به جمع آوری کمک های مالی برای MK کرد و در دیدار با برخی از دولت های آفریقا ترتیباتی برای آموزش شبه نظامی داد.
راه طولانی آزادی
وی در ۵ اوت ۱۹۶۲، پس از ۱۷ ماه گریز دستگیر شد و در دژ ژوهانسبورگ زندانی شد. در ۲۵ اکتبر ۱۹۶۲، ماندلا به ۵ سال زندان محکوم شد. ۲ سال بعد در ۱۱ ژوئن ۱۹۶۴، به اتهام شرکت ماندلا در کنگره ملی آفریقا (ANC) برای وی حکم دیگری صادر شد. نلسون ماندلا در جزیره روبن زندانی شد و از ۲۷ سال زندان متعاقب آن ۱۸ سال را در این زندان به سر برد. در این زندان بود که ماندلا زندگینامه ی خود را، تحت عنوان راه طولانی آزادی نوشت. اما، ماندلا چیزی در مورد همدستی فردریک دکلرک در خشونت های دهه های هشتاد و نود، یا نقش همسر سابق خود وینی ماندلا در آن قتل عام افشا نکرد. اما بعد ها در همکاری با دوست روزنامه نگار خود آنتونی سمپسون به بررسی این مسائل پرداخت. نخستین انتخابات دموکراتیک آفریقای جنوبی که در آن همه افراد می توانستند شرکت کنند در تاریخ ۲۷ آوریل ۱۹۹۴ برگزار شد. کنگره ملی آفریقا اکثریت را در انتخابات به خود اختصاص داد، و ماندلا، به عنوان رهبر کنگره ملی آفریقا، به عنوان نخستین رئیس جمهور سیاه پوست کشور برگزیده شد. ماندلا به عنوان رئیس جمهور از ماه می ۱۹۹۴ تا ژوئن ۱۹۹۹، رهبری انتقال از فرمانروایی اقلیت و آپارتاید را بر عهده داشت، و به خاطر حمایت از صلح ملی و بین المللی، تحسین بین المللی را به دست آورد. وی نخستین رئیس جمهور آفریقای جنوبی است که در انتخابات دموکراتیک عمومی برگزیده شد و پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجسته مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود. نلسون ماندلا در ماه ژوئن سال ۲۰۱۳ به دلیل ذات الریه در بیمارستانی در پرتوریا بستری شد و در همان سال درگذشت.